Het Laboratorium torende honderden meters hoog de hemel in en wierp door de erachter hangende zon een brede schaduwbaan, dat het gehele park doormidden leek te klieven. Axl lag bewegingloos op zijn rug, zijn ogen gefocust op de top van het enorme gebouw. Hij had geen oog voor het park, noch voor de wolkenkrabbers in de metropool die om hem heen boven de boomtoppen uit rezen.
Als de twee rovers de ogen van Axl zouden hebben gezien, dan zouden zij zich waarschijnlijk tweemaal bedacht hebben, voordat ze hem hadden beslopen.
De ogen van Axl brandden met een intense haat, terwijl hij naar boven staarde. De top van de Tombe was te hoog om met het blote oog te zien, maar Axl wist als een van de weinige mensen hoe het er daar van binnen uit zag, zoals hij ook wist hoe de metropool toonde vanaf de bovenste etage. En zoals iedereen wist ook hij wie daar lag. De LabSchepper, de stichter van de metropool, de schepper van Maistro-Stad, de grootste geleerde die de Aarde ooit had voortgebracht.
En de moordenaar van zijn broer en twee zusjes. Zonder zijn blik van de Tombe af te wendden, tastte zijn hand onder zijn tuniek en bevoelde de hechting op zijn buik.