Jacob wordt genadeloos uit zijn overpeinzingen gerukt als het tot hem doordringt dat de lange rij lichten voor hem uitvalt. De letters van Airport Schiphol verdwijnen in de duisternis. Het instrumentarium slaat rood uit. De lampen van de vliegtuigen verdwijnen. De lichtjes van zijn geliefde stad flikkeren en zijn dan ook weg. Alleen de vlammenzee in het centrum van Amsterdam blijft duidelijk zichtbaar.
Zijn handen klemmen zich vast aan het bureaublad en met een ruk komt hij overeind als het donkere wolkendek langzaam openscheurt. Een fel licht doet zijn oogleden knipperen. Breekt de zon eindelijk door? Het werd tijd. Maar... nee, het is te groot. Het- Hij knijpt zijn ogen dicht tegen het felle licht. Zijn oogleden kleuren roze. Als hij voorzichtig zijn ogen op een spleetje opent, is de hemel blauw en hangt er een rond, zwart voorwerp dreigend boven de landingsbanen.

Alex de Jong: 'Een maatschappijkritisch en intrigerend verhaal'.

Marieke Frankema: 'Idee is goed!' Een 8,8 voor taal en een 9,1 voor het verhaal.

Yves Joris: 'Knappe afwisseling van lange en korte zinnen maken dit verhaal tot aangename lectuur.' Een 9 voor het verhaal.