Historia mediów, historia dziennikarstwa, historia prasy to nadal te dziedziny, które domagają się szerszego zainteresowania badawczego w Polsce. Współczesne, naukowe zainteresowania nad mediami oscylują wokół ich bezustannej transformacji i są to przede wszystkim analizy socjologiczne. W ostatnich latach obserwuje się spadek zainteresowania historią, którą można dostrzec w mediach. Pod pojęciem historii należy rozumieć tu szeroki zbiór problemów, zagadnień i zjawisk, które zostały zamknięte w określonych odcinkach temporalnych w prasie, radiu, telewizji, plakacie, rysunku, czy fotografii. Należą one do historii, ale tej, której kontinuum da się jeszcze odczuć, zauważyć i zaobserwować. Dlatego tak ważne jest zwrócenie uwagi na potrzeby badania dziennikarstwa – jako zjawiska osobliwego, kształtującego opinię społeczną, tworzącego inną, alternatywną rzeczywistość, która często dominuje w społecznym procesie komunikowania. Książka ma zdecydowanie charakter naukowy. Pod względem strukturalnym i merytorycznym nie budzi wątpliwości. Jest to zbiór uporządkowanych tematycznie artykułów, napisanych w sposób komunikatywny. Atutem książki jest również różnorodność poruszonych w niej problemów. Publikacja dobrze wpisuje się we współczesny nurt badań nad historią mediów. Z recenzji dr hab. Anety Niewęgłowskiej Wspólnym mianownikiem tekstów zawartych w książce jest wysoki poziom wiedzy ich autorów. Widać, że każdy z zamieszczonych tu rozdziałów jest wynikiem konkretnych zainteresowań badawczych, o czym świadczy między innymi adekwatna i bogata bibliografia. Autorzy poszczególnych rozdziałów łączą w swych rozważaniach, choć w różnych proporcjach, opis z analizą, co jest jednym z warunków uznania tekstu za opracowanie naukowe. Z recenzji dra hab. Wiesława Wacławczyka