İlk kurşun yüzbaşının tam alnına isabet geldi. Yüzbaşı Mecit, sedirden top gibi yuvarlanıp yere düştü. İbrahim bey aynı hız, çember halinde bağdaş kuran askerler de iki tabancayla yayılım ateşine tuttu. Kızı Ayşe ve hatunu Şaziye'yi hatırlıyorça kini, öfkesi ve intikam duygusu alevleniyor, vahşi bir hayvan gibi saldırmak ve tek canlı bırakmak istemiyordu. Son kurşununa kadar sıktı. Odadan tek bir canlı asker çıkmadı. Mecit'e seslendi ve ardından beş askeri öldürdükten bulundu. "Yüzbaşı Mecit, ben kan dökmek istemedim. Zavallı emir kulu neferlerinin canına kıymak istemedim. Kardeş katili olmak istemedim. Ama sen buna mecbur ettin. Cehennemin dibine kadar git şimdi "dedi. Alevlenen kin, nefret, intikam duygusuna hakim olamayan İbrahim bey,