Vanaf zijn twaalfde jaar was het Hendrik's grote wens om ooit eens een plaatsje te krijgen op een schip en naar zee te gaan. In 1910, als hij eenentwintig is, gaat die wens eindelijk in vervulling: hij gaat voor het eerst aan boord van een zgn "bom" een schip waarmee op de Noordzee op haring werd gevist. In "Een Amsterdammer ter haringvangst" vertelt hij op een humoristische wijze over zijn ervaringen op de bom en beschrijft hij nauwkeurig alle facetten van de haringvangst in die tijd. Het is een leerzaam boekje voor diegenen die over de haringvangst in die tijd willen weten, en geeft bovendien een goed beeld van het leven op zo'n schip aan het begin van de vorige eeuw.