George Bracke heeft een tijdje vakantie genomen, niet alleen om te bezinnen over zijn drukke job bij Europol maar ook omdat zijn dochter Julie hoogzwanger is en hij deze geboorte (in tegenstelling tot die van zijn drie eigen kinderen) niet wil missen.

Ook echtgenote Annemie is nagelbijtend van de partij. Alles ogenschijnlijk peis en vree dus, ware daar niet die vreemde vrouw en die ene bekende die wel de laatste persoon is die Bracke wil terugzien. Al is dat omgekeerd niet het geval…

Deze zevende George Bracke Thriller speelt zich weer zeer herkenbaar af in Vlaanderen (meer bepaald Gent), met personages van vlees en bloed die met het soort problemen worstelt waarmee iedere lezer(es) wel eens te maken krijgt, en is ook gelardeerd met een flinke scheut humor. Zo wordt ieder hoofdstuk voorafgegaan door een citaat of oneliner van grote filosofen als Simon Carmiggelt (Geld maakt niet gelukkig, dat heeft het met armoede gemeen.), Eddy Wally, Madonna... of Stefaan Van Laere zelf, natuurlijk.