Sereth Irmağının yatağı, doymak bilmez Tuna'ya yaşamını bağışladığı yere varmadan biraz önce, Ġbrail'le Galatz arasında uzanan geniş ve verimli bir ovaya dönüşür. «Irmakağızlar» denen yöre halkının, burayı bir baştan bir başa geçmek için, arabayla iki saat yol alması gerekir, öylesine geniştir işte.

Bu ırmak yatağının alışılmamış genişliğini ve cömertliğini, bölgenin yaşlıları kendilerince açıklarlar. Derler ki, eskiden Sereth'in de biz insanlar gibi bir ruhu, tutkulu bir ruhu varmış. Gururlu Sereth, Bukovina'dan yola çıktıktan sonra geçtiği yollarda, gönül verdiği bir genç kızı ayartmış ve kendi olanaklarıyla onu Karadeniz'e dek götürmeye karar vermiş. Ona, yeryüzünün en güzel şeyleri olan nar ve portakalların yetiştiği ülkeleri göstermek istiyormuş. Nar ve portakallar, adı Bistritsa olan sevgilisinin güzelliği önünde kıskançlıktan sararıp solacaklarmış.