"Bir ayna... Hayata ayna tutan bir oyun!"

Herkes kendinin yolcusu!

Yüzümüzde maskelerle bir duraktan ötekine, bir sahneden diğerini koşturuyoruz nefes nefese. Oyun bitip son perde de kapanınca aynı kutuya gireceğiz.

Ama eşitlenmeyeceğiz!

Bir yılan gibi ölü derimizi soyunacağız.

Geride bize ait, bizi biz yapan tek şey kalacak.

Belki de sade pişmanlıklarımız...

"Dolmuş duraklarındaki bekleyiştir şimdi yaşam. Oysa acelesi yoktur hiç kimsenin. Herkes kendisinin yolcusudur. Ayrılıklar yoktur tabi. Vedalaşmalar yoktur! Uyandırmaya kıyamadım. Belki böylesi daha iyi..."

"Kaçtığın kendinsin ve aradığın şey zaten yanı başında! Ama farkında değilsin sen! Haydi, yolun açık olsun."

Bu oyun gerçekle düşün iç içe geçtiği masalsı bir oyun.