ਇੱਕ ਬਿਰਤਾਂਤਕਾਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕਰਨ ਦੀ ਪੋਸਟ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਜਾਣ-ਪਛਾਣ
ਸੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੈ, ਪਰ ਜੋ ਆਬਜ਼ਰਵਰ ਨੂੰ ਅਰਥ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਸਿਰਫ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ! ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਸੂਰਜੀ ਮੰਡਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਉਦਾਹਰਣ ਵਜੋਂ ਲਓ। ਸੋਲਰ ਸਿਸਟਮ ਵਿੱਚ, ਗ੍ਰਹਿ ਧਰਤੀ ਲਗਾਤਾਰ ਘੁੰਮ ਰਹੀ ਹੈ, ਇੱਕ ਬਿਆਨ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਲਈ ਇੱਕ ਸਵੀਕਾਰਯੋਗ ਤੱਥ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਟੌਟੋਲੋਜੀਆਂ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਲਈ ਅਧਾਰ ਵਜੋਂ ਵਰਤਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ, ਇਹ ਸੱਚ ਨਿਰੀਖਕ ਲਈ ਅਰਥ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਸ ਨੂੰ ਸੂਰਜ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦੇ ਸਮੇਂ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਦੇਖਦੇ ਸਮੇਂ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ, ਉਹ ਸੱਚ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਥਿਰ ਹੈ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੱਚ ਨੂੰ ਤੱਥ ਵਜੋਂ ਫੜਨਾ ਵਿਗਿਆਨੀ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੱਚ ਨੂੰ ਫੜਨਾ ਜੋ ਨਿਰੀਖਕ ਲਈ ਢੁੱਕਵਾਂ ਹੈ, ਇੱਕ ਕਵੀ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ, ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਕਵੀਆਂ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨੂੰ ਕੈਪਚਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ, ਕਹਾਣੀਆਂ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਢਾਂਚਾਬੱਧ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਹੈਰੋਈਨ ਮਯੂਰੀ ਦੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿੱਚ ਵਾਪਰ ਰਹੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਸਾਪੇਖ ਹਕੀਕਤ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਉਹ ਸਾਰ ਕੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਯੂਰੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ? ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਇਸ ਨਾਮ ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਟਰਫਾਊਲ। ਮੀਂਹ ਵਿੱਚ ਨੱਚਦੇ ਸਮੇਂ ਮਟਰਫਲੇ ਵਾਂਗ, ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਆਪਣੀ ਪੂਛ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਵਜੋਂ ਫੈਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਦੈਵੀ ਸ਼ਾਨ ਵਿੱਚ ਅਮੀਰ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪੈਲੇਟ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਹੈਰੋਈਨ ਨੂੰ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਹਰ ਕਦਮ ਵਿੱਚ ਸੱਪਾਂ ਅਤੇ ਪੌੜੀਆਂ ਦੀ ਇਸ ਭੁੱਲ-ਭਲੱਈਆ ਵਿੱਚ ਸਾਰੀਆਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਡੂੰਘਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ! ਇਸ ਡਰਾਮੇ ਦੀ ਹੈਰੋਈਨ ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਬਕਵਾਸ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਨਾਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਦਰਾਂ-ਕੀਮਤਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਲੇਬਲ ਹੈ ਜੋ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਇੱਕੋ ਕਿਸ਼ਤੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ - ਧਰਤੀ ਉਸ ਦੇ ਬਰਾਬਰ, ਇਸ ਲਈ ਸਮਝਦਾਰੀ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਹੁਣ ਅਗਲੇ ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ!
ਯੋਗਤਾ
ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਨਾਲੋਂ ਕਿਉਂ ਚੁਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਨਾ ਸਿਰਫ ਜੀਭ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਧੰਨ ਹਾਂ ਬਲਕਿ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੇਖਕਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਖੁਦ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਬਲਕਿ ਡਿਲੀਵਰੀ ਦੌਰਾਨ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੇ ਕਿਰਤ-ਦਰਦ ਬਾਰੇ ਲਿਖਦਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਤੋਂ ਲਿਖਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਪੂਰਬੀ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਦੋਵਾਂ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਤੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅੱਧ ਵਿਚ ਇਹ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਪੱਛਮ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਅੱਧਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ, ਜਿਸਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਗੁੰਮ ਹੋਈ ਕੜੀ ਹੋਣ ਦਾ ਬੋਝ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੀ ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਨੂੰ ਇਕਜੁੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋੜ ਹੈ!
 
ਉਦੇਸ਼
ਸਾਨੂੰ ਉਸ ਬੱਚੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਜੋ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਚੀਕਰਿਹਾ ਸੀ, 'ਸਮਰਾਟ ਨੰਗਾ ਹੈ!' ...
ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਝੂਠ ਦੱਸਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਰੋਤਾਂ ਤੋਂ ਗਿਆਨ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਖੇਚਲ ਕਿਉਂ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ? ਅਜਿਹੇ ਸਰੋਤਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਗਿਆਨ ਨਾ ਸਿਰਫ ਗਲਤ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਬਲਕਿ ਸਿੱਧਾ ਖਤਰਨਾਕ ਹੈ! ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੇਖਕਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਉਸ ਘੜੇ-ਬੇਲਾਈਡ ਪਾਦਰੀ ਵਰਗਾ ਹੈ ਜੋ ਕਠੋਰਤਾ ਵਿਚ ਦੂਜੇ ਦੇ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਥੇ ਇਕ ਹੋਰ ਪਲੈਟੀਟੂਡੀਨੋਸ ਉਪਨਿਸ਼ਦ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ! ਇਹ ਕੰਮ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਘੱਟ ਬਾਰੰਬਾਰਤਾ ਵਾਲੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਦੀ ਇਸ ਵੱਡੀ ਅੱਗ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਅਤੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਖਾ ਰਹੀ ਹੈ! ਇਹ ਅੱਗ ਬਕਾਇਦਾ ਅੱਗ ਦੇ ਉਲਟ ਹੈ ਜੋ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਸੁਆਹ ਕਰਨ ਲਈ ਘਟਾਉਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਚਲਾਕ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਅੰਦਰਦੀ ਖਪਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਨੁਕਸਾਨ ਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਜਾਣੂ ਨਹੀਂ ਹੈ!