พระพุทธศาสนาเกิดขึ้นในภาคตะวันออกของอินเดียโบราณในและรอบ ๆ อาณาจักร Magadha โบราณ (ปัจจุบันอยู่ในรัฐพิหารอินเดีย) และมีพื้นฐานมาจากคำสอนของSiddhārtha Gautama ศาสนามีวิวัฒนาการมาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอนุทวีปอินเดียผ่านทางตอนกลางตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ครั้งหนึ่งมันมีอิทธิพลต่อทวีปเอเชียเกือบทั้งหมด ประวัติศาสตร์ของพระพุทธศาสนายังมีลักษณะการพัฒนาของการเคลื่อนไหวความแตกแยกและโรงเรียนจำนวนมากในหมู่พวกเขาเถราวาดาและประเพณีโดยมีช่วงเวลาของการขยายตัวและการล่าถอยที่แตกต่างกัน แหล่งที่มาของรัฐSiddhārtha Gautama ในยุคแรกเกิดในสาธารณรัฐ Shakya เล็ก ๆ (Pali: Sakka) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของดินแดน Kosala ของอินเดียโบราณปัจจุบันอยู่ในเนปาลยุคปัจจุบัน ดังนั้นเขาจึงเรียกอีกอย่างว่า Shakyamuni (ตามตัวอักษร: "ปราชญ์แห่งตระกูล Shakya)ตำราทางพุทธศาสนาในยุคแรกไม่มีชีวิตที่ต่อเนื่องของพระพุทธเจ้าเพียงต่อมาหลังจากคริสตศักราช 200 เป็น "ชีวประวัติ" ต่างๆที่มีการแต่งขึ้นจากตำนานมากมาย อย่างไรก็ตามตำราทั้งหมดเห็นพ้องกันว่า Gautama ละทิ้งชีวิตเจ้าของบ้านและใช้ชีวิตในฐานะนักพรตศรีมานาในช่วงเวลาหนึ่งที่ศึกษาภายใต้อาจารย์หลาย ๆ คนก่อนที่จะบรรลุนิพพาน (การดับสูญ) และโพธิ (การตื่นขึ้น) โดยการทำสมาธิ