Ο υπολογιστής του μικρού διαστημικού σκάφους με το περίεργο όνομα ΒΕΒ12, περίεργο μια που κανένας πια δεν θυμόταν από που είχαν επικρατήσει τουλάχιστον τα γράμματα, κατέγραφε ανελλιπώς ό,τι συνέβαινε.

Η σμηναγός Τακάτα Βάγια καθόταν στην θέση του κυβερνήτη φορώντας τα ειδικά γυαλιά με τον επαγωγικό σκελετό που της έδιναν την δυνατότητα της απευθείας επικοινωνίας μ' όλα τα υπολογιστικά συστήματα του σκάφους και μέσω αυτών με τον κεντρικό υπολογιστή των διαπλανητικών στρατιωτικών δυνάμεων που η ίδια πίστευε ότι βρισκόταν στην Σελήνη.

Η αληθεια ήταν πως ο κεντρικός υπολογιστής, ο Καιάδας, που κανένας δεν ήξερε την ύπαρξή του, έλεγχε όλες τις διαδικασίες της ανθρωπότητας επιτρέποντας όλοι να ζουν ειρηνικά. Το όνειρο όμως της ανθρωπότητας ήταν η διαφυγή και σε άλλα πλανητικά συστήματα.

Η Τακάτα επιλέγει έξη ιδιαιτερους ανθρώπους με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά προκειμένου να επιτελέσει το έργο που της είχε αναταθεί από το κεντρικό συμβούλιο αλλά που στην ουσία το είχε σκηνοθετήσει ο Καιάδας.

Τίποτα όμως δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του ηλιακού πλανητικού συστήματος.