Yüce Allah (c.c.), Kur'an-ı Kerim'de Hz. Muhammed (s.a.v.) Efendimiz'in sembolünde tüm insanlara sesleniyor. Bu ayetleri, Hz. Peygamber'in zorluklar, sıkıntılar, eziyetler altında yürüttüğü davada kendisine bir yol, bir ışık olarak sunuyor. Aynı şekilde, Allah'a inanıp, O'na sığınan tüm insanlara da bir yol gösteriyor. Ve yine bu ayetler, Sevgili Peygamberimiz'in, bu ağır davanın tasalarının ağırlığı altında göğsünü ezilir gibi hissettiğini, omzunda çok ağır bir yük duyduğunu; kendisinin yardıma, imdada ve morale ihtiyacı olduğunu ilham ediyor. Ardından şu tatlı sesleniş ve şu sevecen hitap geliyor:
"İşlerini sana kolaylaştırmadık mı? Bu davayı sana sevimli kılmadık mı? Bu davanın yolunu senin önüne açmadık mı? Seni, gideceğin yola koyup, o yolun mutlu sonunu görmeni sağlamadık mı? Sen, içini yokla. Göğsünde sevinç, ferahlık, parlaklık ve bir ışık görmüyor musun? Bu ihsanın tadını hislerinde tatmaya hazır ol. Ve söyle bakalım, bu iç açılması ile birlikte her çilenin ardından safa, her yorgunluğun arkasından rahat, her zorluktan sonra kolaylık ve her mahrumiyetin arkasından hoşnutluk bulmayacak mısın?